Å jento hu tok flasko å glase i si hånd
ut på tune hu språng
Ver velkommen inn friar
du min unge beilarmann
Å en kjærlighedens lue er optændt udi min
barm.
Du friar du friar du synes vara staut
staut
men du fria so eit naut.
Du måtte meg føsst spørja
um eg deg vilde ha
Ja um eg deg kunde lika a svara deg ja
Den reisande sto ferdig at presten sku gå
fram
atte han sku bli man
Han sto nia å bukka jore bruro te skam
ja der sto han, so ein okse
å inkje so ein man
Ja den so seg søla(r) i drikk å i dus
han forstyrrer sit hus
Ja brennevin forstyrra båte vet å forstand
ja då gløyme han si kåna
mæ badne på fang.
(Lars Hoga)