sa6. "Å vi lyt he Eje" sag, "han o sr kat 
graunten, og eg æ aller go de' eta so mykje, nårg 
æ heit, san. So va g. ute han og bandt på 
sog den påsån, han vilde hatt fisk i, og so 
då'n: "Ja no tenkjer eg, si fær borta. S 
seke dom sg å åt hen g, at bare ender 
og da, han, og stappa dæ mneste i fækkan sin, 
Men so helt da ftore grantfatt på å velta omende 
fer g tot de mykje pa si sia, so smude g fallt, og 
og bynja eta på nyt. Då de so 'kje va mevr 
sa bergennann.: "Men blei du mett 'a?" sa'n. 
"Å jå, dæ far vera nokk te søva på", sag 
So fkulde g. ligge på ein krakk fram mæ pegen, 
han. Jo få d te kjsi: "Han æ so alltfæ ftare 
denna g, og so et 'n so mykje, han åt mykje 
meir hele eg," sa'n. "Å dæ ka rel blipå 
ma da", se kj "du far taka den ftore stål stin 
då og gje'n nokre slag, når'n å somma, s 
dogverdu'n væl", sa ho. Detta låg g: og kyjee 
på han, og dæ mæ so kraup 'n opp og tok go 
sekken sin og la iftaen fe seg på krakken, og 
sjøl kvaug'n onder boe. So kom kergenan 
og vilde døyre g. litte, og slog ti sleg pån 
keo, hot sa n", gpurde dj "Å aller høyrde 
eg, han gat ein gran, sa 6, og eg slog tii 
slag, so dæ klass i'n", sa'n. so haddeg. 
sekken onder bore og la seg på krakken aft. Då 
dæ so lei te den tia, dere plaga våkne, so før