14. 
Det vart nok sengrøm 
(Soknedal) 
I Bruamoa kom det inn en finn en gong,og haur ette øm han 
kunn få sengrøm øm natta.Kelles det no va og itt va,han fekk not itt ligg der 
iallfall. Og med det såmå han gjekk att øm kvell'n sa'n at det skull hend døm 
nå. Og det vart te di att ky'n deres la se bort. Det vart nok sengrøm om net'n 
den såmmårn,døm for å sprang i alle haua og leta ette ky'm. 
Gamlin hill att'n. 
(Soknedal) 
Det ve en søm skull ga ned frå Bakkøm en kvell'n.Men såmå 
ker han to veien, vart'n møtt tå et svart dyr så'n fekk itt slepp frem. Og han 
kom itt nången sta'n fynn 'n kom se inn på jorda åt grannam,da greidd'n å 
kåmå se frem. Det va gamlin sjø søm hadd skåppå se øm te et svart dyr og hill 
øm på den måtin. 
Gamlin og stenlassa. 
(Soknedal) 
Det va den tia døm hill på bygd opp stuvu på Bakkøm.Døm to 
stenan ti grunnmurm tu elven nedund der. Men all di store stenan kjør døm opp 
tu elven med en hest og fellvogn oppgjønøm di bratte bakkan.Og det va't nå 
småtteri søm va pålesst. Det æ grett å skjønn se te kven som va med å hjælt 
hesta å få døm opp. 
Hånda søm stakk tu berja. 
(Soknedal) 
Det va med ho Randi,mor hass Ola Ø.....,va berre førkjon 
gin, så for ho å lekt se en da'n. Det va i Vagnildgrend' det der. Og da ho kom 
fremme Tussberja der stakk det i hånd tu berja.