19. 
Han kom se hematt te julkvells 
(Soknedal) 
Det va i di tiøm ho Lisbet Nypøm levd, og så va det en 
søm va te byn en julaftan,og så villa'n så gjenn kåmå se hematt te julkvells. 
Han va enda i frå Sørløkkjun den der karn,og kort han red hell kjør vet itt e. 
Så kom'n på at'n skull hør frem åt'n Lisbet øm ho kunn 
legg øm nånga rå. Og ho kom ut.- Det æ en gild hest du ha,sjer e, sa ho.- Sett 
de på,sa ho og så klappa ho hest'n.- Men hall ti de godt. Du ska kåmå hematt 
te julkvells. 
Og karn vesst itt nå tå se fynn han rådd med se att 
oppmed Klåvåstenbekka norda Klokkarhaua. 
Tussan i Nordløkkjun. 
(Soknedal) 
Husa i Nordløkkjun låv mer ni' gjerda før i ti'n enn dø 
gjer no. Men så kom det inn en tuss og fortælt døm at storoksin sto mett oppove 
matborda deres, fortælt Nordløkkjkall'n. Det va enda en julkvell'n at tuss'n had 
vørre inn å varskudd døm. Og det rann så nedpå døm når'n pessa,sa'n. Og slik ve 
det at husa på garda vart fløtta. 
Skatten i Grøttikja. 
(Soknedal) 
Fremi Grøttikja æ det nedgrivi en kåpårkjel, søm det sk) 
vårå peng ti. For å få makt te å tå'n opp skull det vårå seks hell sju brør.Det 
va sju brør på Dragset søm prøva se på det en gong.Men best døm hill på grov 
oppi der, døm va enda kømme så langt att døm hadd nådd ti ørun på kjela å,kom 
døm te å sjå hemover åt bygdn.Men da fekk døm sjå at Hanshus'n sto i brann. 
Brørn sleft det døm hadd og la i vei. Men da døm kom att va kjel'n borte.