20. 
Tusskjerringa bar sten ti førklæa. 
(Soknedal) 
Det va ei tusskjerring søm bar hem åt Økdæla en stor 
sten ti førklæa sett en gong atti ti'n. Det va en rekti stor sten. 
Kelles tussan vart te. 
(Soknedal) 
Gudfader villa sjå bonna henna Eva en gong.Men så hadd 
ho gjømt døm,så'n fekk itt sjå døm. 
Da sa Gud: - Det søm æ gjømt,ska å vårå gjømt. 
Og såles vart tussan te. 
Tussan i Vollamarken. 
(Soknedal) 
Han Sivert Litjli'n såv nå tussa borti Vollamarken en 
gong,han. Døm hill enda på å jåvå hematt buskapen sin, tussan. 
Felspellet i Amdælberjøm. 
(Støren! 
Det kan fel vårå en seksti, søtti år sea det henda.Det ve 
en husmann Haukdæla, søm hadd vørre sy' Mosokna på nå ærbe. og detl senhøstes 
og bærfrost,så det va rettele mært øm kvell'n. Det va en lørdaskvell'n det der 
og no skull'n gang hematt fær'n va ferø med ærbea sin.No va'n itt redd nånger 
r. 
teng, ska du tru. 
Det regnslet så smått øm kvell'n og veien går, søm du vet 
igjønøm mærkast skoven. Da husmann' kom mesta nordåt Amdælklevøm,fekk'n hør 
så vakker en musikk igjønøm vindsøyen. Han ga't nå serle ans på det strast,men