no gjedna ta i brandadn med hendedn." Han hadde høyrt at dei 
skulde verta uvener i olet, naar dei sparka brandane soleis. 
Dei skulde ikkje blaasa under bryggjekjelen. Ulet vart ikkje 
Bema 
godt daa, ein fekk stremba av det 
- Stundom fekk dei ikkje vørteret til aa renna or rosten. 
Daa skulde del ta ein brand undav kjelen, ein som brann rettele 
godt,og keyra han inn under rostesaaen. Daa jaga ein burt tusse 
tyraset. 
Bande nanr ein melta og bryggja, var det mange umsyn aa taka 
so ikkje vonde vette skulde hindra eit godt utfall av denne viktige 
handlingi. Naar logen var kokt skulde ein ta av denne og skvetta 
ei ausa i kvar eldhus kraa. Daa skulde huldrefolki halda seg burte. 
Stogga wn, so var det kome trollskap i han. Beste raadi var daa 
aa faa tak i ein lort av ein gragalte og leggja han under gilsaaen. 
Ein maatte framfor alt ikkje brygzja solsmdagen, for daa vilde 
det jamnast gas gale med elet. (Vangsnes. 
Kjelen skulde honga so hogt at skoen til bryggjaren skulde 
kunna staa rett upp og ned under kjelen, naar dei kokte olet.Dersom 
kjelen var lægre, kunde ølet verta svart. 
Lei bryggja paa skrepp.Det var um aa gjera aa ha ordet for 
at ein hadde beste elet. 
Dei maatte passa paa at dei ikkje sette garg i elet nett 
daa soli snudde, elles kasta elet seg , d.v.s. surna.Del laut da: 
ha krit i, som tok vekk syresmaken. 
Nur 
Meden ein bryggja el, maatte ein ha eit duvl (noko som laag 
og flaut t.d. ei treausa) i gilet ,elles kom trollkjerringar o 
slepte sopelen nedi bryggjekjeret. (Fjærland.