Na 
Naar det var ilt aa finna agn, so var det lettare aa faa fisk.Sume 
hadde so imot at nokon fekk sjaa agnet deira; for dei var redde 
at dei skulde missa fiskelukka si das. Dersom ein fekkagn hjaa andre 
maatte ein plent betala for det. Fekk ein dot for inkje,so vart det 
tuske med fiskelukka. Det skulde heller ikkje vera bra aa gjeva bur 
agn. Agn til seifiske (sputa) skulde dei fåska sundag etter kl.3. Det 
var merkelege raader dei brukte for aa auka fiskelukka. Det fortelst 
um ein mann som laag og fiska og fekk ikkje beinet. So skar han ein 
pikkade liten bete av sitt eige kjøt og hadde paa ongulen og daa fekl 
han unaape med fisk. Sume fiskarar brukte ister eller feitklumpar fras 
kyrkjegarden som dei smurde paa g agnet. Daa skulde ikkje fisken ver 
god til an gaa framum. - Eingong daa dei kasta att ei grav paa Tjuga 
kyrkjegarden, var det ein gamal mann (Fortun-Hans) som var eldande 
snogg til aa ta ein feittklump or moldi og stikka nedi støvelen. 
Han Arnfinn kulegravar brukte og aa smyrja slikt feitt paa agnet.Han 
hadde jamleg fiskelukka 
Ein fjærlanding lærde denne fiskebeni av ein kramkar 
Fisken uppor grunnen. 
Agnet or rovi og uppi munnen 
Ein skulde helst reisa svolten paa fiske. Sume tolde ikkje at foll 
snakte til dei naar dei for avstad. Ein maatte aldri gjera si torv net 
for ein for paa fisking. Det skulde ikkje vera bra dersom eit kvin 
folk skreva over garn og andre fiskegreidor, og bersa. Far thans Eiri 
la alltid desse tingl til sides i basten, so det ikkje skulde vers 
høve for kvinnfolk au stiga over dei. Ein skulde aldri ropa etter fol 
nuar del skulde stad og fiska. Heller ikkje maatte ein segja"signe 
arbeidet til ein som dreiv og flska. Daa var det ute med fiskelukka