Ein gamal mann fraa Hatlestad larde han Anders korleis han skulde 
tenja ein unghest: Tyrst fann dei til rettes eit gamalt tog, og so tol 
dei ein stein og surra denne togalarken kring steinen fyrr dei la han paa 
lasset. Dei trudde det at fyrste lasset som ein unghest køyrde, skulde 
nayra hinmannen til, og dei laut liksom surra steinen med eit tog, so det 
skulde vera "logleg vara , den vonde skulde ikkje ha noko aa segja p 
lasset. 
so la dei steinen paa lasset og tok til aa koyra. Dei koyrde utar 
nokorviss ruta. Um ei stund sa gamlingen: “ No tenkjer eg me har køyrt 
nok. Du har vel ein plass einkvarstaden, t. d. ei steinrøys, der steinen 
ikkje vert røyvt so snart. Dei køyrde til ei steinrys, tok steinen av 
sleden og kasta han burt i røysi. "Tvi, sa gamlingen, & no har du han! 
soleis vart det gjort paa logleg maate, og den vonde hadde inger 
ing meir aa krovja. 
Hesten var synsk, trudde dei. Det hende rett som det var at hesten 
vart stogga naar dei var ute og koyrde i myrkret. Dei fekk han ikkje at 
flekken. Daa var det ein draug eller eit anna usynleg vette som heldt han. 
Daa skulde ein gaa fram og prøva aa faa augo sine i jamhøgd med hesteaugo 
og skoda fram. Daa laut det usynlege vettet sleppa taket. 
Den vonde skapte hesten og vilde ha han til aa plaga 
enneskja mel 
Men so fekk han ikkje liv i han. Daa vati han so sint at han sputta ette 
n og raaka han in 
beins. Det vart til dei nutrar ( eller klaatror 
son alle hestar har 
paa innsida av fate 
ne. Dei kallar dein sleimesputt 
re 
ortel det slik: 
arherre s 
kapte hesten, og vile 
leitn 
ttigt dyr for menneskja Dette likte ikkje vondemannan, og se 
sputta han etter hesten. 
Eit fal maatte aldri gaa over folsbelgen, 
than kan sjaa eit haar i eit dike 
i1 
t.