12. 
Ho søm vart innti. 
(Støren) 
Det va no my snakk øm tussan her på valda (grenda) i tia. 
Det ha vørre fortælt at det va i dråk ifrå Folstøgarda søm vart innti å ni 
Mattaberjøm nedmed Handkleva. 
Og så kom det no en dav ho skull hå smått,og da vart det 
gjort bau på mora at ho skull kåmå å hjelp'n. Og mora ho mått no fælgj med di ho. 
Det va en tuss søm kom ette'n en kveldn og ho vesst itt ordet tå fynnVkom attåt 
berja og sto inni med tussøm. 
Og forløsning vart det, bamet kom no te det øm kveld'n. More 
spor dættra øm ho villa vårrå med hematt. Men det villa't ho. 
Nå det kom så langt at mora skull te å tenkj på hemtur'n att 
og gjekk utgjønøm porten,så mått ho sløng se te sies, sa dættra.Fær øm døm villa 
'n alder så væl så kom døm ge å skyt en gloandes pil utgjønøm døra ette'n. 
Og pil'n skøt døm ette'n å med di såmå ho gjekk att.Men mora 
sløngt se te sies søm dættra hadde sagt og slapp helskinna frå di på den måtin, 
kvvaksen. 
(Støren) 
Det va'n Arn oppå Øvergjerda. Det heng et stort kvaksbol inni 
bu'n sy Ramstøm en såmårn me va der å slo.Og'n Arn va slik at kvaksen hadd itt 
nå makt te å stekk'n.Han to ned kvaksbolet med berre håndøm han og bar det ut 
på gar'n. Kvaksen gjor om itt det minste. 
Tru du at e og du kunn gjer nå slekt? 
Nei,det gjekk itt ska e sei de. Døm kunn stem kvaksen,så'n 
fekk itt tak te å stekk. 
Eggakall'n og tussan. 
(Støren) 
Det æ no rett my rart å.Det va en gammel en oppå Eggen,han 
hadd svartsykja på tussan.Han hadd no sånn tru på døm og så hill'n døm attåt