17. 
Tjurrubrenninga. 
(Støren) 
Han drev så my å brent tjurru han Arn Brauten.Så va det en 
daven han va oppi marken og hill på med nå røt han skull brenn tå.Da va det nå 
søm ropa åt ømn 
- Skae kom å hjelp de, Arnn 
Han hill på å drogs med nå kæbba han skull kløv synn. 
- Nei,det her tenkje e at e greie sjøl,svårå'n. 
Men det skull itt e ha sagt,sa'n sea.Fær det året fekk itt 
e stort tjurru,sa'n. 
(Kløv synn: Kløyve sund). 
Tussen i Flættabakkøm, 
(Støren) 
Det va med'n far va berre gutongin. Han va ifrå Folstø han,og 
så hill han å brorin,søm va lite gamlar,på å to bandsvei borti Folstøbakkøm. 
Best døm hill på med di fekk døm sjå en litin blåkledd kall 
der. Det va en tusskall døm såv.Døm sa't nå korjen tå døm fynn døm kom hem.Men 
bo to hadd sjett'n. Baudsme: Ht band yå kopr) 
Malumsgarden. 
(Singsås) 
Det va ei finnførkje en gong søm spådde øm Malumsgarden. 
Garden skull søkke ned,sa ho.Elva skull kåmå så stor en gong att ho to døm 
Levenet i Gyllkleven. 
(Horg!. 
et va en søm hette Anders søm sto nedmed Gyllkleva i Horg 
og prøva fesken en gong, nyss fynn mann på Sør-R...... gjekk oppi løkkja der og 
hengt opp se. Men 'n Anders mått vårrå så go å slutt med feskingen han og ga 
hematt. Det vart slekt et leven oppi der at han tors itt vårrå der lenger.