det 
Ho Auna saag dåg ho var ei styva. Dei hadde nett ete til kvelde 
og so kom det segande ned og for og vengla rundt bordet, og 
det stogga lengst hjå han farboor. Han var den fyrste som for 
Me såg det alle som sat ved bordet fortil ho 
Då han Tomas drukna vart det f varsla fyreåt. Siste natti han levde, lå, 
me i kråkenåg. Då kom rortangen laus, so han låg og daska og slo. Han Per fek 
han ikkje fast fyrr han hadde vore uppe tre gonger og surie han. Kvelden 
etter drukna han Tomas. Han hadde lykelen til matkesta i bemmen, og denne 
lykelen stogga ikkje i låset meir. Han dat alltid på galvet. Din som bar 
lyvelen på seg semare, datt på fjorden Kvarigang han hadde lykelen på seg 
Ytst. på "Saongfjorav" (Sognfjora) er ei jektehamn dei kallas Sjuangads 
(Tjuvrngane). Der hadde det eingong drukna 6 mann. Dei hadde trækko 
sida på båten so han gjekk rundt. Der har det aldri vore tydalaust. da, 
nokon alene med eit farty des, so var det aldri fred å få 
Einging me låg der, kom det ein båt roande og la attåt jekt medan 
me låg nede i vengen, fortøydde båten og kom inn på dekk, spente i kjettingan. 
amla og heldt leven. Då me gjekk upp på dekk, var det ingentin 
2. Eingong vart roven letta frå kakane og datt tungt ne datt 
Ro, sane og bidni derra på bordet. 
En som heitte Sanden gjekk eingng upp på dekk, og då såg han ein 
mann som stupte seg i sjøen, og vart barte. 
Når noko av husdyri kom med ein vanskapt burd, eller ein uburd kalla 
dei det ofte, so var einkvan i huset feig 
Når dei var ferdige med å støypa ljos, so skulde dei sjå på flogja 
(=lag med storkna talg) dagen etter. Var det sprukkor i flogga, so var 
sinkvan i heimen feig. 
Var eit lik svært mjukt når dei la det i hesta, so skulde det snart døg einkva, 
huslyden. 
når det regner i opi grav fyrr dei har sett tiket nedi, os skal det snart døg enkven att