Dersom ein datt på hella i kyrkjegardsledet fyrste gong en 
var til til kyrkje, og so tok u p i augo, vart ein synsk. 
(Dette skulde nok henda med han knut Anders, 
Såg ein eit menneske utan skugge, skulde det vera fergt 
Ho bestemor hans Anders fortalde at ho sat eingong i kyrkja 
og såg på alterfolki. Mann og kona gjekk alltid til alters saman 
fyrr, so var det ei kona ho ikkje kunde sjå attmed mannen 
sin ved alteret endå ho visste at ho skulde vera den. Det 
var merke på at ho var feig. Di stutt tid etter døydde 
kona 
Gamle-bakken var framsynt. I ei fardaferd etter ei gamal kona på 
Bøyum så han: Dette er eit følt lik, men det som kjem ette 
dette vert eit angrande lik. Den fyrste som døydde etter dette var 
ei yngre hona. Tuned stolen, kona hans Mikhel Tutte 
Han fo Hangen var framsynt. Han møtte likfylgje, og då flytte han 
seg til sides. Dei hadde den tru at dersom dei ikkje fytte seg 
so vart dei sjuke; ofte laut dei kastea upp. Han po gjekk eingon, 
saman med nokre andre upp til Horpedalen, so møtte dei eit 
likfylgje. Han jo gekk til sides; men han svar stolen leda seg ikkje 
or vegen, en då han jo hadde varskutt han. Han Svar vart 
svært sjuk 
Han fo Hangen og an mann frå stølen skulde eingng frami Supphelledale 
på nottegjan. Då dei kom vil ei grind under stova hans smed-svar, sette 
han fo i å stratteld; "Kva er det du lær at?" spurde den andre 
Han so svara: Der du ikkje dei tvo drangane burte på Øiste-svaa 
(=hednedregst 
som held på og slæst og rast so fælt? Den andre sag ingenting 
Han Anders Hattestad så eingeng: Eg er so rar i kveld, eg møtte noko rusk 
nede i gota, eg trur det vert lik snart, vi stund etter døydde eit barn på 
oddmund-garden.