D Han Mikkel Tuftada stod ferdig med kina i hande og skulde 
stad (og skulde stod) og ordna med lysing til brudlaupet sitt, 
Då slo klokka tro slag det skulde enda vera makjelsmyssedlag. 
Då slo klokka 3 slag. Denne klokka hadde ikkje slege på lenge, 
og ho skulde ikkje ha slagladd eingong. Dette var forunderleg 
sa han Mikkel, og hendene datt ned på han. Men ho Lisilig 
Lassebakken, som var i huset og passa mor hans Mikhel, 
sa då: Klokka er klok, ho: På trearsdagen etter døydde 
han Mikkel. 
Ho Taftedal-Brita tente på fjærædn då han Milhel Jepase låg 
lik. Ho var ein tur til Lidal, og då ho kom framum Bjørnhuse 
um natti, høyrde ho slik mumel og tur (prat) og "Skrudl" utav 
kjernehjul. Ho tenkte det var munndåler som hadde vøre inne ho 
Tifta. Ho gjekk til sides og då såg ho farda ferdsfylgjet 
hans Mikkel uppe i skattjoset. Ho høyrde skilleg muml av folk og 
dun av kjerrehjut 
Han svar Nes kom eingong frametter skuidsvegen (nedanfor brur) etter der 
var nyrkt vorte, So høyrde han det tok til å syngja nett framun 
eller bleire 
Skeidshusa. Dei brukte alttid å syngja eit salmevers når eit likfylgje 
for framun ein gard. Han svar motte likfylgjet ved sneids-bru, og 
tid 
då gjekk han hil sides. Dette var ei staad fyrr ho Gyend Vårstølln 
døydde. Han Addmund far til ho Gjord, hadde høyrt gjete dette, og då jardafesde 
var, sa han til han Ingebrigt, klokkaren, at dei ikkje skulde syngja den 
salmen han Fvar hadde høyrt, når dei for framum Skudsgarden. Men 
han æddmund hadde mishugsa seg, og so vart nett den salmen sungen 
som han Ivar hadde høyst.