Nikonemat. 
Når nokon hadde mist mathugen sin so brukte dei å segja. 
Berre me hadde havt nikonemat so skulde det ha hjelpt. Det 
var mat som frå me konor eller heimar blande saman. Serlig 
skulde det vera godt for born som var matlude. Dei tala og sin 
nokonegraut; det var graut laga av mjøl prå 9 ulike heimar. 
Ringormn. 
Mat ringosn brukke dei pipalje sume brukte og herdslevatn 
når åskeveden trenn, hjem det ei vata ør veden, som dei kallar øske-smitl. Denne væta skuld 
dei renna igjenom ei børse-pipa, og då skulde ho vera god for ringorm. Dei smurde 
det og på beinbrot. 
Rena. 
Når det var nett som det rikta og hniska i handi, so sa dei at hands 
renas 
mot det hjelpte lækjestunga. Når ein har rena (det riktar i hande 
er ilt å snu henne), so skal ein finna lit hus som har vore flytk tre gonger 
og so skal ein lytta , alle nevene i nedste umfaret (Balestr.) 
Ubbus (utberd: 
"Ein mann fortel at det er det sam som tjogang 
var ein sjukdom i magen eller tarmane. Han Knut-Hans fortalde at 
han kunde hugsa frå han når liten at det kom ei gjenta springande frå Haugadn 
og bad far hans koma fram til dei, då far hennar hadde ubbus. Han gamle 
Hans vilde ikkje med det same, men gjentingen biggg og bad. So hente 
han eit glas med eitkvart i og so putra han i glaset, flidde det 
til gjentingen og sa: "Du han late han drikka dett". Og fadden Fru 
eg han vart god att," sa han knut -Hans 
mot rena skulde ein gnika handleden den sjuke staden, oftast handleden, men 
ei grein som har gnige sig snan og slett mot ei onnor grein. Ein måtte gnika den 
sjuke staden med den delen av greini som var snaugnegen. (Leikanger)