Tauver 
Når ei kyr hadde tauver, vart ho so slup i kjeften. 
Ein hunde. hrova. um eit beist hadde tanver. Dersom ein stakk ein 
i oyrå på det 
finger inni, so lekka ikkje dyret seg, um det hadde spkdomen. Va 
det friskt, so riste det seg 
Dei brukte å gjera dei god att med å to blad av dei i rumpa 
eller dei gav dei er blanding av salt og tjøra, ofte med noko 
kamfer i. Det siste måtte ein vera varsam med for det tok 
mjølki 
Dei brukte og råvalja mot tanver (kolest). I Fjærland brukte 
dei og lampolja. Mold og salt brukte sinne. Dei knada det 
rettelig godt (Ei fyrr dei gav det. 
Tauver skulde bita både på folk og beist 
mot tanves brukte dei nokre klempar som veks på spraken (ikkje bære 
Dei gnska desse klempane sunde i i male salt og so laidet i 
øyra på kyri. Sume segjer at ein kan sleppa dei nedi øyr 
slik som dei er, disse klumpane 
Der brukte og å stikka tol uendes tunga med ein plyggsyl 
so det kom lite grand blod