. 
Naar rammen "spente klor" over husi paa ein gard so skulde det snart verta 
ekteskulnad" d.v.s. eit av sjølvefolket skulde dey 
Daa han gamle Endre Distad laag sjuk, var det slik jammer av kattug 
lone inne i lea, men daa han var gravlagd ,kom dei vekk. 
Julafta brukte dei fyrr aa liggja i halmen i stova og sengene deira 
stod tome. Dersom det juledagsmorgonen var ei hola i ei seng, so var har 
som brukte den sengi feig 
Naar skjori skrik paa sers tider, so er det feigdabod 
Dersom skjori viste seg sjeldan, skulde ho varsla lik. 
Dei som deydde paa ein sundag, var visse um au verta salige. 
Naar det datt mat utor munnen paa ein medan dei sat og aat, kom ein snar 
til aa spyrja at nokon var død. 
Varsel um ded og likferd saug dei gamle ofte paa sjøen. Der kunde lege) 
seg ei still rand eller ei stripa etter fjorden. Fyrstundes var ho krokut 
men til nærare ho kom dit likferdi kom til aa fara fraa, til breidare var 
ho og meir som ei utstrekt snor. 
Ho bestemor fortalde at det eingong var tvo slike likvoker. Dei gjekk 
og undra seg paa kva dette kunde ha paa seg. Men daa likferdsdagen kom 
dekk dei løysingi paa det. Det kom tvo store baatar roande sida um side 
nett med det millomromet som likvokene hadde synt. 
Naar ljoset rann ned, so var den som sat midt for skaret i ljostopper 
(der det rann) feig 
Naar smaafuglane sit paa glasrutone, skal det koma feigd i huset 
Da sat ein liten fugl paa glaset", sa ho Sjur-Anna, " 14 dagar ette 
de da yngsta badnet mitt. 
Naar paddone kjem krjupande inni tunet, daa skal der vera feigd 
Dei brukte aa laga kransar jonsokkvelden til kvart menneske i huset, og de 
la dei paa beten i stova. Ofte stakk dei nokre straa av feigdagras inn