4 
. 
Tauver 
Naar ei kyr hadde tauver, vart ho so sleip i kjeften. Ein kunde 
prova um eit beist hadde tauver. Dersom ein stakk ein finger inn i oyra 
paa det, so likka ikkje dyret seg, um det hadde sjukdomen. Var det friskt 
so riste det seg 
Dei brukte aa gjera dei god att med aa ta blod av dei i rumpa. 
eller dei gav dei ei blanding av salt og tjøra, ofte med noko kamfer i 
Det siste maatte ein vera varsam med, for det tok mjolki 
Dei brukte og ravalja mot tatver 
(Balestr.) I Fjærland brukte dei 
og lampolja. Mold og salt brukte sume. Dei knada det retteleg 
godt ihor 
fyrr dei gav det. 
Tauver skulde bita baade paa folk og beist 
Mot tauver brukte dei nokre klumpar som veks paa spraken (ikkje bæri) 
Dei gnika desse klumpane sunde i male salt og so la deidt i oyra paa 
kyri. Sume seg 
jer at ein kan sleppa dei nedi øyra slik som dei er, desse 
klumpane 
tunga med ein 
so det 
Dei brukte og 
aa stikka hol 
under 
gsyl 
lite grand blod 
kom 
Strenbe 
skulde det hjelpa 
um de 
i fekk 
kyrne hadde stremba, so 
kje 
Naar 
oy 
13 
12 
Lakatur 
torsloypent, 
skulde ein ned i strandi og finn 
kyrne hadde "lakaturkao" 
Naar 
dei skulde ein gjeva kyri levande i saltvatn, daa skulde 
noko marfl 
og 
det losna 
Belnurol 
Naar eit beist hadde brote eit bein, so skov dei av noko blad 
gav det inn. Massingen skuld 
blanda det i eitkvart etande og g 
sing o 
mas