upp nyaarsmorgon, laag det 
eit byggkorn i kvar mannssess. 
Det kunde henda at det vatta 
korn i sessen hjaa einkvan. 
Daa var den feig som sessen åtte 
og skulde andast i aaret. 
Denne trui var svært sterk. Dei 
leit so visst paa det, for det 
var so. Det var so mange døme 
paa det.