på den gvite steinen der", sa kl. Pr. 
resste ut te bekkjen. Der stó kj. å renske 
seg mæ fua i være´. Dæmæ tængte 
pr., at dæ va steinen å dó te´ó mæ 
krukka, så den rivna, å kj. gjekk på 
hue´ i  
bekkjen 
vatne. 
Hó heim mæ 
hug å skrik å 
sa, den vónne 
va ve bekkjen 
"Ja nå lyt me taka 
ut", sa kl. "detta bli for fælt!" 
Æventyr 1878, I, 85. 
S Grundtvig, DF.I, ar. 4.  
"Fidduvaer"  
(Kari Stafshølt) 
Dæ va ein gut, som fridde te ei rik jente, 
men so måtte´n ikkje ha ´o, for han var 
bare 
gjemein. Dæmæ tok´n gråtans ut ifrå 
´o. Så møtte´n ei fatik kjering. "Hot æ 
du græte fer?" sa´ hó. " Å dæ kann  
´kje nytte sea deg dæ", svårå gutten "du 
kann nå ´kje hjølpe hokke som æ, du!" "Ja 
d´æ ´kje sikkelt (rt)", segj´o "du kann´a  
sea dæ". "Å eg frir te ei j. å så må 
eg ikkje ha ´o, hó æ rik ho, å eg æ bare 
gjemein," segje g. "Ja men eg ska sea 
deg rå eg", segj. kjeringa "Her ska du 
få ein påså av meg, den ska du taka å 
grava inn i oska hjå dom, så ingjen 
går dæ. Dæmæ legge du deg i ei ró, du 
 så fær ´kje dom varme, førr du tek´n av. Me