Aust-Ager, Landvik, g.nr.56,1-3,8 St. vsk. 1933
Ei sen um Mannfallsmyra. Metveitmannen og Senningtveitmannen var
usade um bittet. Det var ei myr dei be vilde eiga. Dei møttest og
slost på myri. Senningtveitmannen fall, og myri vart høyrande til
Metveit. Det stend ein stein i myri der mannen vart gravlagd
