Å jento hu tok flasko å glase i si hånd 
ut på tune hu språng 
Ver velkommen inn friar 
du min unge beilarmann 
Å en kjærlighedens lue er optændt udi min 
barm. 
Du friar du friar du synes vara staut 
staut 
men du fria so eit naut. 
Du måtte meg føsst spørja 
um eg deg vilde ha 
Ja um eg deg kunde lika a svara deg ja 
Den reisande sto ferdig at presten sku gå 
fram 
atte han sku bli man 
Han sto nia å bukka jore bruro te skam 
ja der sto han, so ein okse 
å inkje so ein man 
Ja den so seg søla(r) i drikk å i dus 
han forstyrrer sit hus 
Ja brennevin forstyrra båte vet å forstand 
ja då gløyme han si kåna 
mæ badne på fang. 
(Lars Hoga)