Ein skik som ungdomen brukar jolaftan 
er aa bera jolebrev. Dei skriv noko 
paa ein papirlapp, og ein av dem 
som er snøggast paa foten gjeng burt 
til grannegarden og kastar lappen inn 
i stova. Dersom han kann greida 
dette utan aa verta teken, vert han 
halden for ein god Kar, men vert han 
fakka, er han jolebukk. 
Dei segjer at vatnet skal vera søtt som 
vin kl. 12 jolenatt. Borni vil gjerne 
smaka dette søte. Naar dei vaksne segjer 
det er so, maa det vel vera sant, 
tenkjer dei, og vaker fram etter; men 
so kjem Lang-Ola. Det hender og 
at der vaksne freistar vaka yver; for dei 
gamle fortel at naar nokon vaker heile 
natti og han syng paa salmetonar, so skal 
han siden verta utifraa god til 
aa syngja.