steinen framafe vindauga, helles dep 'no meg" sa 
g. "Dæ æ'kje noko å syt fyre, set deg berre 
upp på meg og rid tri jændur skring feinee, 
so sekk'n ende ne. Guten so gjøre fortalles 
getaglser). So baft kongen, de va fælt gildt, fer 
den fteinen var so ftor at'n skugga fe vind. 
ugen. Og so visste desse gutanne 'kje verré 
å gjera 'ng, hell dom gikk opp ti far sin å sa dæ, 
at no hadde dennan guten sagt seg go fyri å 
fruine att dæ guldåré, som kangen hadde meste, 
o. s. v. fligedan, asnet siger (eDæ kje noka å 
siyte frs; tek deg eit græv, gå sor 
defe seg ndlen kk 
å græv sit nol, so kjem da utor dæ holet 
ei katta, so pka du drigje k den katta i fua, 
so kkvette guldure ut. Juten o. s. s. Jgjentage) 
So toft kongen, at de va talt gjiedt, at' felk at 
o.s.5. S5 
sra dorso harkleggermpgene, 
rte desse gutanne kje verei 
å gjera'n, hell dom gjekk og de far sin å sa dæ 
at! 
ndglåg 
ssæeman guten i deskri me kjæringa hald 
mæ lj, mi. "Nei, dæ dæ viest ikkje. "Jau 
dæ dæ, og no ska du dræpatt han va fæll 
sinna då kongen. So gjækk g gråtan., o.s.v. 
"Ja no reit eg kje one råd, hell du far 
taka den pya de og blde på håelderonjen, " 
far han komå og hjølpe deg. So blåste g.