Hordaland, Kinsarvik, g.nr. 151,5 Ivar Lutro. 1936 
Av større steinar soghev fengje kvilt i ro inntel denne dag runt um 
kring paa heime marki kan nevnast den sokalla Haamanestein atved Lusa 
dalen de ein gammel skomaker fæk bygje huse sett intel ein stransetjar 
Dei var ikkje so mykje verre den tid, han heite Ystein, kona hans heite 
Begga. Difor kalla me han Beg-Ystein. I mine ungje dagar levde enno 
den gamla visi at folk maatte brugga tel Jol, og daa Joli kom tok daa 
alle grannarne eit døgur tel gaa runt smakka paa brugget og hadde dei s 
so ein dram og to ataat vart det ofta liv ilagje, aa da va reint utru 
leg alt dei daa kunde fenna paa tel gama, det gjek ofta ut yver dei 
sokalla smaae i lagje; ein ordhagen mann ilagje bau denne nemnde Ysteir 
ein dale vis dei fækk kalla han pyk, ja ein dalar var mangje pengar 
for ein som sat lappa sko for fyrti sjeling pare, so han slo tel, an 
takelig i den tru at det vart snart gløimt; men det gjek ikkje, so 
navne pykjen fek han behalda so lengje han lede.