37. 
ORDSPELL 
Tå 19 Horgbygge va det 20 tjyva,og den tjuand stal i skreppe, 
Store ord og skarpe skita.Om einkvan som er karavoren. 
Det æ i trimarkkjerring. Om ein som ein ikkje skal akte på. Trimarkkjerringa 
kunne seie det ho ville. Det var inkje verd det ho sa. 
Ho æ sju veskilengde te knøss å fjorten dåvvås marsj oppi ræva. Om lange 
kvinnfolk, 
Det går an med'n held oppun ho.Med ein lagar seg som folk vil ha det. 
Det æ snarar gjort hell sjåppå. 
r: 
Den som står på lur fæ hør sitt læv.Han får høyre ros hell last. 
En kårrå eld punde kvar si gryt all i hop. Ein tenkjer på sitt eige tarv all 
En prøva no å berj se sjøl all samen. 
En vet itt sitt eie beste. Om einkvan som steller seg rangt. 
Stritt hår og stritt sinn. 
Det æ sent å lær i gammel merr å dråvvå. 
Det sto tu att og ti att. Om noko som varar lenge. 
En ha't fre lenger hell grannan vil. 
All samen vill hall ti øksa,men ingen vil hall til skaftet. 
Han Iva Økdalsberjom va så tjurrulaus en gong han,att'n hadd itt matroa.