A3. 
STUBBAR. 
- Det bi fel så det syle se. 
(Støren 
Når'n Ola Skårvolla vart gammel satt'n og gjor pørspinna.Så 
kom'n på att'n villa gjer syla,han va smed å. Og så en daven spor'n en tater 
søm kom inn åt øm,kelles han lika sylan hass. 
- Det bi fel så det syle se, sa fanten. 
Svaret søm fanten kom med ha vørte et ordtak i bygden,når det 
det æ etkvart søm låvå se: - Det bi fel så det syle se,sa fanten åt Skårvoll 
manna. 
Kåsguten da'n skjånnå. 
(Soknedal 
r 
Det va en døm kalla Kåsguten,søm tent konga.No va det nå er 
søm hetta på nå tå kvart,Kåsguten. Og en daven døm hill på eksert så undras'r 
på øm døm hadd sjett nången hadd sjånnå. Nei, det hadd døm itt. 
-Det ska e vis dokk det,sa'n. Og det gjekk døm da med på. 
Kåsguten fann se ei kælvromp, søm han batt på se,og så la'r 
i vei. Han sprang og dansa rundt i kreng døm fysst.Men så sprang'n lenger og 
lenger ut på plassen,i vidar og vidar renga te'n kom bort. Og borte vart'n i 
flere døgn. Døm sa han skull ha hille te på en setervoll. 
Befale kunn itt gje skrøft hell sei nången teng døm da'n kom 
te stess att,fær døm hadd sjøl vørre med på å gje'm læv te å skjånnå.