Hadt. fallen 
Vethtg. 3 Vellefjorden 
Svurg. - Svarigoldee 
Dagleg liv og yrke. 
Vangane 
Raliih: Saleshand 
aking 
Det skulde ingen koma inn når dei sat og bakte, utan dei fekk 
noko brød med seg. 
På fyrste leiven dei bakte sette dei kjevlet i kross på leiver 
og sa : I Jesu namn! 
Når dei bakte på ein fredag, vart det brandaks i åkeran. 
Dersom siste brødleiven blir svært stor, so sa dei: Du fær endå 
meir å baka næste år. Dersom siste brødleiven vart like stor som dei 
andre ,so skulde bakstre-konone ikkje baka i lag meir. 
Dei trudde at det snart vart lik, når det vart merke etter neg 
lene i leiven medan dei bakte. Ei gamal kjerring i Fjærland sa 
eingong då einnagl snart nedi leiven: Der grov eg ei gröv, Detta 
var ei barnagrov. 
Når dei gjorde store emne, når dei bakte, skulde dei koma på ein 
god korngard. 
Veving og saum. 
Når dei tok veven ned av bumben (rennebumben) ,so skulde ingen framand 
få sjå det. Dei glytte gjenom glaset um det kom folk, før dei tok ve- 
Når dei tok til med ein vev, og dei ikkje fekk vove so mykje 
fyrste dagen at dei kom forbi bringetreet, so måtte vevaren liggj 
med skurvekallen, sa dei. Men kom dei so langt at dei fekk rulla 
veven rundt framryven, so skulde vevaren få liggja med klokkaren. 
(Skurvekallen var ein dei var redde, fortel ei gamal kona 
Dei skulde aldri bera mat burtpå veven. Vevaren skulde aldri 
eta medan ho sat på vevfjøli, for då vart veften uppeten, sa dei. 
Ein gong vilde matmori bera mat burt til vevaren, men då sa ho: "Gjev 
g ikkje mat i veven, utan so et eg upp veften. 
"A me har no so mykje veft at me ska'kje bli veftalause lel 
Ein skulde aldri renna ein vev i minkande. Når dei klypte av 
veven, måtte ingen gå gjenom døri; då kunde dei verta spillte (spedalsk 
Det skulde ingen koma inn når dei dreiv og svøypte veven (balls 
han på), og ingen måtte koma inn når dei klypte han av. Einkvan stod 
og heldt døri då. (Sværefj. 
Ei gjenta sat med noko saumarbeid, og so kom det ei lus krekan 
de på arbeidet hennar. Då vart ho so sturi. Ei tid etter fekk ho eit 
barn. Dei hadde den trui at når det kom ei loppa på saumen, tydde det 
gleda, men kom det ei lus, varsla det sorg 
Kinning og ysting. 
Når dei kinna ,sette dei sjølve kinna beint under ljoren.Dé 
vart det meir smør. 
Syster til ein kårmann i Mundal skulde eingong kinna; so voks 
rjomen upp, so ho måtte ausa utor fleire gongene. Kvar gong ho auste 
utor kinna, gjorde mannen ein kross på veggen med tolekniven og sa: 
Da æ sama uhemao med deg naor du ska te med inkort. 
Når det var trått å få smør, slo dei lite grand brennevin nedi 
kinna. Sume brukte å setja ein tolekniv millom øvste gjordi og ein 
stav, når dei brukte standkinna . (Fjærl. 
Mår kyrne fekk raunebar, so vart det slikt rart smør. Dei kall 
det raunebar-smør. 
Når det var tråkinna, kasta han Bendik Farnes tolekniven sir 
over kinna. Eller dei hadde noko konjakk eller tobakk nedi. Hadde 
dei tobakk i, so kunde dei ikkje bruka saupet