store brusar, so fekk dei ei stor kaka til jol 
Når han Tor Berge var ferdig med siste åkeren i våronni, so 
song han eit vers som inneheldt ei bøn um at det måtte veksa godt 
ume vårar var det ein fugl som sat og kvitra: Kvitedl, kvitedl 
sa han Tor då. " Dei vil at einkvan skal 
Det vert lang,vår, 
breida på dei 
So høgt som giglet ( eimen or den nypløgde åkeren) går un 
våren, skal kornstråi veksa um hausten. 
Når ungane laga halmpipor i skurdonni, og bles i dei, sa dei 
Ikkje blås i dessa, det vert regn då. 
Ovund. Det vonde auga. 
Når nokon tykte at grannen hadde for stor lukka, anten det 
no var med beisti eller noko anna, so grov han ned bein på eigedomer 
hans. Då skulde han få vanlukka. Det var det same kva slag bein det 
var, men det var oftast av eit dyr som hadde vore på garden. (Vetlefj 
Når dei hadde mjølka, var det mange som ikkje vilde a 
framande ikkje skulde få skoda nedi mjølki. Dei kunde ta dygdi av 
mjølki, trudde dei (Fjærland! 
Når kyrne fekk ubeig, kom det seg av ovund. 
Når det var udåm i koppane (mjølkekollone) so mjølki ikkje var god 
skulde dei brenna svovel over koppen, so det draup nokre dropar 
nedi. Då vart koppen god att. (Fjærl. 
Det var mange som ikkje vilde at folk skulde få sjå kyrne 
Heller ikkje mjølki skulde dei få sjå. Ei husmannskona i Hola 
brukte å breida eit plagg over bytta når ho kom frå fjøsen, og nå: 
ho gjekk i fjøsen snudde ho byttebitnen upp. Fekk nokon sjå mjølk: 
vart det usmak på henne, og smøret vart kvitt, trudde ho. 
Dei skulde aldri bera ein nyboren kalv berr burti saua 
garden. Andre kunde sjå han, og ein kunde aldri vita kven som hadde 
vond tunga og vondt auga 
Det var ei kona eingong som aldri slepte nokon framand in 
i fjøsen, før ho hadde sett ein tjørekross på døri. Det var fullt 
med krossar på innsida av døri. 
Når beist sjølvdauda, trudde dei det kom seg av ovund. 
Då hende det at dei grov ned beistet, eller ein del av det, på gran 
negarden. Då vart vondskapen førd over til grannen. På Sanden fann 
dei eingong ein daud killing under svilli i fjøsen. Husmori bad de 
jenta, som uppdaga det, gjera upp eld på skorsteinen og legjja kil 
lingen uppå. Ho so gjorde. Då laut mannen som hadde lagt beistet 
der koma. Han lest som han hadde ærend,og spurde um det var varme 
laus. Han var so tyrst, let han, og so gav dei han vatn. (V 
Stundom hende det at dei fann kjakabeinet av missebeist 
stukke inn attmed fjøsbeten. Det var gjort so det skulde verta 
vantrivnad på beisti.( V) 
Det hende at dei la bein, og gjerne føter og hovud av mis 
sebeist burti fjøsen hjå grannen. Dei trudde då at dei kunde førs 
uhema over frå sine eigne beist. Fann dei noko slikt, skulde de: 
brenna det med nie sortar ved. Då laut det menneske som hadde lagt 
det der, koma og beda um drikka. (Sværefj. 
Dei har og funne øykja-halar og grisabust o.1. av misse 
beist i åkrane. Ein mann på Menes fann eit grisøyra i åkeren, og 
straks etter miste. han ein gris. 
Når det var kome kalvskot i ein fjos,so var det'kje fri 
det hende at dei lurde seg til å leggja skotningen i anns manns 
nøka-dunge Då meintest dei verta fri kalvskotet. (Vetlefj. 
På ein gard fann dei eingong eit kalvabein, som dei trud 
de var lagt der for å gjera vondt. Dei brende beinet på eir