var dei eldste borni og tenarane som stuka med dette. Det skulde vera 
ein krans til kvar i huset, smaae kransar for borni, og større fo 
dei vaksne. Dei la deim etter kvarandre paa beten over bordet, eller 
dei la deim og paa bordet, ein til kvar. Det var so vakkert eit syr 
naar kransane laag der i rad og rekkja, fortel dei gamle. Dei tol 
varsel av dem. Dersom fræet paa ein viss vokster dei kalla feigda 
knapp, hadde runt av um morgonen, so var han (ho) som aatte den kran 
sen feig. (Fjærl.) Paa Vangsnes kalla dei difor desse kransane for 
feigdakransar 
Fraa Jonsok til syftesok brukte dei aa plukka dei plantar og 
blomar som dei brukte aa lækja med. Dei turka og gnika dei millom 
fingrane, so dei vart nett som mjøl 
Jonsokafta brende dei vokeld alle stader. Paa Vangsnes lage 
dei vokelden ovanfor Tinghaug. Dei kjopte ein gamal baat. Ein spele 
mann sat uppi og spelte medan dei bar baaten upp til plassen. Jonsok 
dag hadde dei jonsok-brudlaup. Dei laga ei kruna av never og so træd 
dei blomstrar paa henne. Paa Vangsnes var det gamnast vaksne son 
var brur og brudgom. Andre stader var det born. 
Snøar det i fjelli jonsok-maanaden etter jonsokdag, so kjen 
det til aa snøa alle sumarmaanader. Tok nokon never jonsokdag, se 
skulde ein faa flaa um natti og, ein kom til aa missa eit beist, daa 
Anut med ljaaen (10 juli) Daa lyt dei til aa slaa. 
Marit Vassausa (20 juli) Var det regn daa, skulde det vert 
regn lenge. (Fjærl.) Det veret som var daa, skulde vara ut maanaden 
Jakob Vaathatt (25 juli) Er det terre daa, so skal det(vvetefj 
nerta god terre frametter. Gaar hundedagane inn med regn,gaar dei u 
med sol 
Olsok (29 juli) Dersom dei ikkje hadde faatt inn ait stra