Huldrene heldt seg i grasvaksne haugar. Naar ei kyr hadde 
vore huldrekyr, so var ho vekke eit eller eit par døger kvar sumar. 
Eingong hadde dei ei slik kyr paa Hamarsnes. Det var ikkje nokor 
drulta, det var ei framifraa kyr. So visst som sumaren kom var ho 
vekke eit døger. Det var plent som ho var sokke i jordi.Huldrene 
varslar stundom budeione. Eingong laag ei gjenta og duste og dorme 
burtunder stolen paa Hamarsnes, og so ropte det uppe i haugane: Ae 
no reise kydna dine, ha,ha,ha. Budeia slo hovudet upp og so saag ho 
i den siste kyri langt inne paa eit leite. Ho sprang stad paa ren 
nande timen og henta dei. 
Uppe i Meneshaugen skulde det vera huldrer. Eingong var det 
nokre karar uppe der og skulde risa. Daa dei kom upp, sat det 
nokre huldrer og spelte so levande fint. Han Vetle-Sjur var ikkje 
kar um aa halda seg, men tok til aa linka paa seg og dansa.Daa 
sette huldrene i aa skrattelæ, og so kom dei vekk. 
Hon Gitlaug stidde i Esefjardanbotn i 30-40 aar.Eingong kom 
Naar UeI KUKLe Ute SO Var del SO Skjelvande redde aa sila 
noko heitt nedi jordi: "Flytt dykk de som under bur"brukte dei aa 
segja. Eingong dei slo heitt vatn utfor stovetroppi nede paa Stølen 
sa gamle kaarmannen: De kunde no gjedna ha varskutt før de tomde 
ut vatnet. 
Eingong var det ein som skulde stad og skjota bjørn. Daa ka 
raaka bamsen, gaulte det uppe i lidi:" No kjem da ein kar og ve 
skjota grisen vaor, no lyte me kadla han innatte." Daa svara ein 
annan huldrekall at det hadde ingi naud med det, for skyttaren 
hadde ikkje vaska seg i augo endaa.Daa svara den fyrste : Da gjer 
han snart, for han bere vass-tankaren pao seg." Skyttaren hoyrde 
alt dette, og paa stikkande timen vaska han seg i den kjelde han 
bar paa seg, og skaut bjornen.(Fjærl.)