ilt åt hesten. Dei brukte ofte å sputta på pengane når dei fekl 
betaling for noko. 
Når han Tor Berge skulde slakta, so vætte han gingergomane 
sine fyreåt og strauk seg nedetter kjakane. Var der ikkje anna 
vatn, so sputta han på gomane. Han fekk aldri livet or beisti skik 
keleg utan han gjorde det,meinte han. 
Når dei sputta på agnet skulde dei få fisk. Når dei fiska 
med lina, sputta dei etter ende-ongelen med det same han for frå 
Det fortelst um ein mann i Vetlefj. at når han kom til 
eit fiske med der det låg ein fyrr og fiska, so rodde han fyrst 
rundt båten hans, og snakte ikkje. Den fyrste fisken han tok upy 
heldt han halvt attum seg,snudde seg halvt, og sputta tre gonger 
nedi fiskekjeften. 
Det var ei gamal gjenta frå Hamarsnes som var so påtrui 
Eingong stidde ho i Jordal. Dei hadde nett bygt nytt sel der,o 
ho vigsla selet på den måten at ho sputta i kvar krå. Ei fortel a 
det var tobakks-log ho sputta. Ei onnor segjer at ho laga til noko 
rjome i ei skål hadde noko ost uppi,og so tok ho det i munnen 
og sputta noko i kvar krå. Dei spurde henne kvifor ho gjorde dette 
og då svara ho at folk laut vera sopass at dei visste å verna 
um guds-gåvone. Ho vilde aldri ha nokon hjå seg når ho kinna o 
yste. Når ei kyr hadde bore, sette ho ein ljosestake med ljos i 
nedi bytta fyrste gongen ho mjølka kyri. Ho heitte Kirsti,denn 
jenta og var kunnig i noko av kvart. Soleis for ho med og tol 
blod og. Eingong hadde ho teke blod på armen åt ei kona. Før ho 
gjekk,laga ho ein knute på ei liti linfilla, vætte so knuten med 
sputt ,putra over han, og sa at ho skulde leggja knuten på såret 
dersom det tok til å bløda att. 
Eingong kom han far frå Risbotn med ei gamal k merr 
som var halt vorti. Han far sende bod etter ho Bakke-Mari som 
kunde gjera åt for mangslags sjukdomar. Ho kom ,tok til å sputta 
i neven, strauk so på den sjuke foten og putra og las noko. Då h 
var ferdig gjekk han far burt og takka henne i handi. Men då vart 
ho fugande sint, då var rådi um inkje ,let ho. (Sværefj. 
Det var ein gamal mann nede på Bakken som var nomer 
både på hand og fot (Nils Sværen) Han Arnfinn i Lurviki kom hertil 
jenta, Kirsti, som var so så 
og fekk plass. Han hadde ei litig 
på munnen at ho ikkje kunde ta bryst. Då vilde mori gå til han Nils 
og få hjelp. Han Arnfinn likte ikkje det. Ho kunde likso godt 
sputta på barnet sjølv som han Nils skulde gjera det, sa han. Mer 
ho møddest mykje med barnet og lurde seg burt til han Nils. 
Han sputta i eit glas og putra, og smurde so sputtet på munnen til 
veslegjenta. Barnet kråna til att, det, korleis det no hadde seg. 
"No kan du sjå at det hjelpxte 
Ho Anna ,kona, kytte då. 
sa ho. 
svara mannen, 
"er det di tru eller Nils si tru som har gjort 
Ja 
barnet godt att, "spurde han flirande. 
Neglene. 
Når ein skar eller klypte neglene, so laut nagla-rusket 
brennast. Ein skulde klyppa eitkvart lite, anten ei spøna elle 
eit halmstrå, før ein klypte neglene. Men det måtte plent ikkje 
vera ullty eller anna ty. (Fjærl. 
ersom ein ikkje samla ihop hår og negler og brende det upp 
Derson ein aange canela på det 
so vart ein farande etter ein var død og saml 
ei har ei herming etter ei gamal kona! Dan størsta syn 
„ - gjorde pao ait aor, var fredags-skorne negler og nordtvagt 
syster mi 
Ein skulde ikkje snu seg mot nord når ein vaska seg