Prestesogor 
Ein gamal mann i Supp nus viki fortalde at ate i Bøfjorden 
vår det einging tvo grannas som alltid kjeklast og skjentest når de 
fanst. Etter der var dande, høyrde folk nett same skjenningi 
natt etter natt på kyrkjegården. Ein juledag um kvelden kom presten, 
for han skulde halda preik dagen etter Presten tok jamlig inn på 
ein gård dei kallar Myri nett attmed kyrkja. Han fekk seg eit glasøl, 
og halste ynskte dei god jol. So kom gamle kårmannen inn ov hammerses 
og helste på presten. Det var bra De kom, sa han, eg vilde gjerne høyra 
Dykkar meining um ufreden på kyrkjegarden". Presten vilde ikkje tru 
på dette. So svara gamlingen: Vil De vera med ned, so kanskje me 
han få køyra kjeklingi deira no og. Dei gjekk til kyrkjegarden, og fekk 
høyra ei tantring og skjenning og kalling so det var øgje. Då reiste 
presten stad og tok på seg pristebunaden, trk med sig bibelen. Dei på 
gården. sa: "Me faar vel inken fylgja Dikka?" å hei, denne gongen vil eg 
vera aleene, så presten. So var han vekke ei stund, og da han kom 
att, sa han: I kveld har eg gjort eit arbeid ein gjerning som eg 
aldri har gjort fyr, og gjev eg aldri må verta noydd til det heller. 
Etter den tid høyrde dei ikkje ein gnytt meir på kyrkjegarden. 
Sume prestar hadde gått på svarteskulen, når det kan tre im der, so 
kom det berre tvo utatt, fortel dei 
Puderr Valnum 
Det var uengong dei dreiv og danste på et vertskus i byen 
Då dansen gjekk på det vellaste kan hinmannen sjølv og var 
med og danste. Han danste so velt at gjentene heldt på å verte