Finn halldom 
Han Per var einging til Nordland med jekketarm). Då gabeasen til Ham 
gjedal var fullaste, kom det ein finn og spurde um han vilde 
kjøpa fisken hans. Men Hans så at han var tillasta og skulde ikkje 
ho noko fisk. Då vart finnen sint, og hytte at dette skulde han 
få trega på. So tok finnen tolekniven sin og senda han 
mastri so han vart ståande fast midt uppe i mastri. Ei stuna 
etter rauk mastri tvert av nett der som kniven stod, enda 
det var ei spildrande ny master av amerikansk spissbeins-tre, 
det kosta mykje å få vølt skueta 
Eingang kom ein finn ned til sjokanten med reinsdrifti si; han 
skulde over på ei øy. Reinen før og vatla og trakka ned åker og 
eng. Mannen på gården vart sint og tok ein staus og jaga vekk 
både finnen og beisti. Finnen forplikta seg på at dette skulde han få 
svida for. Året etter fanst det korkje kår eller skjegg på mannen. 
som var i tretti-ari. Alle hudde at det var finnen som hadde gjort 
dette. 
Far til kona mi fortalde men ein finnagut som arbeidde kjå Garmann 
Bergen (umlag 100 år sidan). De andre var so fæle med guten at han 
fekk ikkje fred korkje samnt eller tidleg. Ein dag spurde guten: "Ser de den 
geiti uppe under Føyfjellet?". D Jan, det gjorde dei. Det de meg 
ikkje vera fred so skal eg gjera med dykk som eg gjer med geita 
no. Best som det var hoppa ho beint upp i lukti og datt daua 
ned. Då vart dei radt stræmde, og på den dagen fekk han fred.