Full text: 1. Folkeminne samla i Balestrand Prestegjeld i åri 1929-30 av Sjur H. Bøyum 1929/1930 Balestrand

ikkje burte fjøsen ølene og leggja seg, Brandnatta vart det 
net same knistingi og krutring 
Nede på Stol i Hole hadde i ein kveld fyreåt set at det var spnlyget 
i alle vindaugs i Horpedalen "svært so mange framande det må ver 
i "Horpedalen i kveld", hadde mannen i Hola sagt. Men det hadde ikkje 
vore kveikt ljos i alle rom den kvelden, fekk dei vita 
Å verta framsynk. 
Dei som vilde verta framsynte (synske) skulde sjå gjenm eit navarsbol og så 
etter eit likfylgje 
Når ein gas i eit lekfylgje og treffer til å skoda under høgri 
han på ein so at ein ser kista, so vert ein synsk 
i seg 
Når ein leggvunder ein benk som det ligg eit lik på, vert en 
synst. 
Når den vaskar seg i augo se av vass-depll som ligg på kyrkje tropp. 
vert ein spok 
Eit barn døydde einging. Eit plagg som dei hadde trukt til å 
teska leket med, låg inne i stova Broren tok dette plagget og tuska seg med 
det. Mon så med han at han måtte ikkje. men han gjorde det lit, for 
han hudde ikkje på det. Han vart so hardt synsk at han fekk aldri 
fred for daudingar. På resten reiste han til amerika 
Ein mann på Hovland var so elle plaga av daudingar. Han 
hadde eingong vore med og laga ei likkista. Dei hadde lagt liket nedi, og 
so tuska han sveiten med venstre handi, so han kom til å sjå liket unde 
vinstre handi Han vart synsk og måtte fylgja daudingane til dess dei 
sag tyskje lårnet. Han fanst ikkje meir um å sjå dei srøypte enn 
eit vanlig menneske 
Tarhar ein seg i andletil med det plagg som har vore på eit menneske 
Meden det døydde, so vert ein synsk