Hulde porsfrf Noko um hreldrene. 
Uppe i Kleiva dalen var det heldrer. Det var eingong ein mann som 
skulde til kalbakk til gjentene. Då han skulde gå over grovi ,datt han 
over ende, og då skratla det rundt ikring 
Du skulde alltid sopa golvet fyrr dei la seg, for då kunde 
hueldri få leggja på golvet. Utan lant ho få svste utdøri til å ligg 
på inne på golvet. 
Far laus Elend fortalde ofte denne soga: Eingang var ein hestehander 
g Julatte 
på marknad i Sslo. Ein dag kom det ein blåklædd kar til han og spunrde 
um han vilde heimatt til jul. D. "Eg har før lang veg, eg, til det," svara 
hestehandlaren. "Vil du laga deg til til den og den hat so skal du få skjæa 
med meg", sa den blåklædde. "Eg ei grannen den ,og vil heimatt til jul. 
Då hai kom, stod der ein blåleta hest, og selatyg og slede var mærsing. 
beslege. So kyrde dei i veg. Då dei hadde fare eit stykke, så ropte handelskaren 
stogga litt! Eg har mist hansken min?" "Det er lenge sidan du gjorde det, 
svara den framande. Då dei kom fram, vilde handelskaren betala for deg 
Men huldrekaren sa: Eg skal ikkje ha noko for styssen, men eg vis 
be deg um ei being. Du skal flytte stallen din for det hestane dine gjer av 
seg, hjem ned på bordsenden min". Det vart til det at mannen 
flytte stallen sin. 
Mor til kona mi fortalde: Eingang um morgonen då ha kom ut i skotet, 
stod mjølkelytta kvelvd på vedaladet. Ho tok bytta og då var det tre 
ferske bloddropar på byttebotnen. Ho vaska dei vekk, og sette seg til å 
mjølka. Den fyrste kyri ho mjølka ,drap bjørnen den same dagen. 
Det var eingong ein mann på Finnerte som snakka med haldrene 
ingong hadde han bede ei huldregjenta koma heim til seg um hansten. Ha