Dei vart lnge. Jekti vart lasta men mannen såg ingenting. Han 
vik 
høyrde berre tutring og putring, knesting og knaking. Då jekti var lasta, 
varskudde skiperen at han vilde ikkje ta meir. So fekk han drivande 
bor og siglde i eitt vekk til han kom til kraksnovi. Då vart det 
og 
blikande stilt. fekte vart utløsa, mannen fekk si betaling 
so fekk han bor innatt i Sogn. (V. 
Budeime kunde stundom høyra på stølen at huldrene ropte 
Svarta og rauå kunde gjedna vera daua, 
men blaaa og graaa æ altfor faaa. 
Eller dei sa det slik. 
svart og randt kunde gjedna vera daudt, 
men blaatt og graott æ alt for faatt. 
Uppe i klevadalen var det huldrer. Eingong var ein kar uppe i lausdags 
drend sjenta var nett ute lovlig ærend då han kom. Ho gøymde sig 
gapast 
ei stund, berre for å (på moro) med foraren sin. Då ho kom burt ho 
selet, datt ho staurande på ryggen. Det var nett som føten skulde ha 
vore slegne undav henne. Men då skrattelo det barte i huldre-haugen. 
bjømande 
Huldrene er megelig sterke. 
Det var eingong ein mann som hadde kome i skade for 
å bl ga ei underjordska, og so laut han ha henne. Men han var 
g og stygg med henne, og ho var tolleg, Eingong stod han i 
rår 
smiå og arbeidde hestaskor, og han møddest med å få skorne til. 
Då kom ho til og stod og såg på ei stund. So segjer ho: "Soleis 
gjorde ikkje far min. Då tok ho gleande jarnet og bøygde det til 
åt han. Soleis skulde eg ta deg og, vilde eg, sa ho. So spurde ho han