Sår. 
Lækjesblad er ein plante som vens attmed vegane. Det hadde god verknaa 
når dei la bladi av planten på sar. 
På brandsår brukte dei ein smurning som var kokt ihop av 
fløyte og hrin 
Dei brukte og å slå kanfesbrennevin på brandsår, nett med det same 
ein hadde brent seg, so og so balla dei ein reinklut ikring 
Dei gøymde gallet av grisene fyrr i hidi, og brukte det til smurning 
på 
på brandsår; det dekte såret til med hare ull, 
Væska av kakkes er godt for sår. 
Dei gnika konsteren av skorakongen til eit fent pulver og brukte det 
til å gróda sar med. 
Hust av kyrkjeklokka skal eg vera god, 7 for sår: 
Når ein blodde sterkt, so skulde ein leggja ei beka-kaka på såret 
og lata ho liggja til det grædde under; utanpå skulde ein leggja ein 
livtave med yverstrødd med sukker. 
Den som hadde lækjestunga kunde gjera god att sas, serlig brandsar. 
Men ingen måtte ha kome burt i såret, for då hjelpte ikkje lækjestunga. 
Lækjestinga fekk ein når ein lå tungetippen på eit froske-auga. 
(eller mellom froskeango segjer ein annan). Han gamle Hamra-arnfinn hadde 
slik tunga. 
Han smede-Hans var so flenk til å få sår tit å græ. Han laga ein salve av 
Ryllett, smellegras, skorakong, rigabalsam, terpentin, tjøra, talg og smør. 
Terihum på brennevin, so det vert blodande raudt, var godt for 
sår, anten det var hogge eller slege ( V.)