raug afde 
Mor hans Smed- I var fadde) fått drangslag. Dei sag skilleg merke 
etter gumane. 
Vortor 
mot vortor brukte dei værtegras. Det var døgg, det stodt, jamvel nå 
soli skein. Dei smurde doggs i på vostone 
mani 
Ein mann forbel korleis en nordfjording frå Stryn gjorde åt for vortor. Han sette 
adden på tolekniven sin nedi tyrste vorta so det blødde. So skar han ei 
skona i ein kjepp, Deretter sette han knivsodden lett ned på dei andre 
vortone utan at dei blødde, og før kvar vorta skar han ei skora ikjeppen 
Då han var ferdig, grov han kjeppen i fordi nett attmed 
Du skulde legga vortone ned mot eit lik. Når liket falma, skulde vortone fara 
Dei skuld ta blod av ein gris nett fyrr han døydde og smyrja på vortor. 
merk. skrev hjo det stykkkes 
som står jum vortol lenges ate 
Daudingahys. 
kalla dei det når ein fekk sår kring munnen. Det skulde vera 
god hjelp i å heta ei mjølausa brennande heit, so heit som ein 
kunde tola det, og strjuka yver såret med henne, 
Helveteseld. 
Han Ola N. hadde slik klåe på halsen og ryggen og visste ikkje å verta kvit 
det. so reiste han tit ei lækjarkona på Dyrstovne 1, og ho gjor de han god at, 
Ho brukte kolav 9 sortar ved, noko smør og dessutan fli re. ter, som ho ikkje 
vilde segja namn på. Di dete laga ho ein smurning som gjorde han god att