Vortor 
Når ein hadde vortor, skulde ein vaska seg med vatn som låg på 
kyrkje-hella. Då for dei 
Ein skulde tyggja ei flesketoka, so ho vart mjuk, og so skulde 
ein strjuka med henne over vortone og deretter leggja henne under 
kyrkjehella, so ho vart liggjande dei og rotna når toka var roti var 
vortone vekke 
Dei skuilde ta ein svart tråd og knyta so mange knutar på han 
som dei hadde vortor. So grov dei tråden ned under ein jordfast stein, 
Når tråden var rotna, var vartone vekke. 
I e jordeferd skulde sin gå etter aat lektylgjet og styrka seg på vorten 
og sega: "På meg eg på deg 
Mot 
Mat kalla dei ein sjuksom som dei fekk når dei hadde mott Landingar. 
D ei vart hastigt og hardt sjuke 
Sjuken arta seg med upkast. Dei kalla det og drauga-sjuke eller 
kyrkjegårds-sjuke. I Ei råd mot slik sjuke var å laga ei dokka av klæde 
som høyrde den sjuke til. Dei grov donka ned på kyrkjegarden, og 
den spike var god att, dersom det var kyrkjegårds-sjuke. Hjelpte det ikkje, 
so kasta dei dokka på sjøln