„ skulde det vera feigt. 
ein eit menneske utan skugge 
Saag 
Ho bestemor hans Anders fortalde at ho sat eingong i kyrkja og saa 
kona gjekk alltid til alters saman fyrr. So vai 
paa altersfolki. Mann og 
det ei kona ho ikkje kunde sjaa attmed mannen sin ved alteret, endaa ho 
visste at ho skulde vera der. Det var merke paa at ho var feig. Ei stutt 
tid etter døydde kona. 
Gamle-Bakken var framsynt. I ei jordaferd etter ei gamal kona paa 
Boyum sa han: Dette er eit folt lik, men det som kjem etter dette vert eit 
angrande lik. Den fyrste som døydde etter dette var ei yngre kona, Turid 
Stølen, kona hans Mikkel Iufte. 
aa flytte han 
og d 
Han Jo Haugen var framsynt. Han motte likfylgje, 
seg til sides. Dei hadde den trui at dersom dei ikkje flytte seg, so vart 
dei sjuke, ofte laut dei kasta upp. Han Jo gjekk eingong saman med nokre 
an Jo gjekk til 
andre upp til Horpedalen. So møtte dei eit likfylgje. H. 
sides men han Ivar Stølen leda seg ikkje or vegen, endaa han Jo hadde var 
skutt han. Han Ivar vart svært sjuk. 
Han Jo Haugen og ein mann fraa Stolen skulde eingong frami 
Supphelledalen paa nattesjau. Daa dei kom til ei grend under stova hans 
"Kva er det du lær aat? " spurde 
Smed-Ivar sette han Ho i aa skrattelx: 
den andre. Han Jo svara: "Ser du ikkje dei tvo draugane burte paa Ovste 
Den andre 
Svad som held paa og slæst og ruast (=hednedregst) so fælt. 
saag ingenting 
i kveld, eg motte 
o rar 
er 
ong : Eg 
Han Anders Hatlestad sa ein 
noko rusk nede i gata, eg trür det vert lik snart. Ei tid etter doydde 
po Oddmund-garden. 
eit ban pa daianaigeanden.e 
Han Mi kel Tuftadn stod ferdig med teina i handi og skulde stad 
Mikjelsmyss 
med lysing til brudlaupet sitt. Det skulde endaa vera 
ordne 
a lenge 
p 
o klokka 3 slag. Denne klokka hadde ikkje slege 
". Daa s1 
dag