2 
men var det ein barnefot, skulde det bli eit barn. 
e 
jol, 
nest 
syster si svøypt ei stund fyrr ho deydde. 
-Anders saag 
Han Knut 
daa nett framsloppen. Han møtte henne i døri og måtte gaa til sides. 
121 
Han v 
gjekk einkvan med ein halmdott 
Den dagen dei reiste med liket, 
ken seg ned millom husi 
kveikte i han. Klinte roy 
eit stykke ifraa huset og 
so skulde det snart verta lik att, men gjekk royken ifraa so vart det ei 
tid. 
Sume segjer at dei tok dette market naar dei brende likhalmen. 
skulde det ikkje vera godt mark. 
Naar kista var tung, 
Dersom kyrkjeklokkone song fint, so var det eit godt merke. 
og heldt likvaka. Dersom den avlidne 
Lyden i grendi samla seg 
og las dei for det 
paa, so song 
vyrdt menneske som det var sorg 
var eit 
meste. Men var det ikkje stor sorg paa den burtfarne, so dansa og leika dei 
for det meste. 
Ho Anna ( 81 aar) kan hugsa folk fortalde at naar dei danste 
rundt likkista, so tykte dei det var so uhyggeleg kvar gong andletet vende 
ifraa. Ho kan og hugsa ei likvoka i Ese. 
seg mot kista, at dei snudde seg 
Ho var daa 5- 6 aar. Det var ei gamal lagdakjerring som stod lik. Ungdomze 
08 
so leika og 
mottest kveld etter kveld. Fyrst song dei eit par salmar, 
danste dei rundt ikring. Det stod eit ljos paa likkista. Dei leiko 
og "syfta hale 
spelet" "bunka steik" 
gjatle 
anda 
Siste kvelden fer jordaferdi fekk vakeborni smaka jor 
paalikt 
ded, let dei straks att augneloki paa liket o 
Naar ein var 
eei samlebok, so manner 
aa det Under hoks la dei gjerr 
neste hendene p 
skulde halda seg att. Naar den dede vart lagd i kista bad dei saman 
grannane. Dei song daa serleg slike salmar som dei viste 
maraste slekti og 
den avlidne hadde vore glad i. Sidan heldt dei vakestova 3- 4 kveldar 
ofte kvar kveld til jordaferdi